قرارداد ۴۷ میلیاردی شهرداری تهران با ناجا برای برخورد ضربتی با دستفروشان
دست فروشی جرم نیست. اشتباه بسیاری از مسئولان مدیریت شهری شهر تهران این است که با پدیده دسفروشی برخورد سلبی دارند. برای جمع آوری دستفروشان میلیاردی خرج می کنند و برای ساماندهی دستفروشان هیچ برنامه مدونی ندارند.
بساط گستری می تواند جز آنکه خرج خانواده های بسیاری از افراد بی بضاعت جامعه را تامین کند ، می تواند روح و رنگ شهر باشد. گر چه باید در نظر داشت بساط گستری در برخی اماکن مشکلات سد معبر و ترافیکی را در پی دارد و باید با آن برخورد داشت ، اما نباید این موضوع بهانه ای برای سلب مسئولیت ما در قبال افراد ضعیف جامعه باشد که راهی جز بساط گستری برای کسب درآمد حلال برای خانواده خود ندارند.
از قدیم معمول بوده که کاسب را حبیب خدا می نامیدند. دستفروشان شهر نیز از قاعده مستثنی نبوده اند. اما با ورود ما با دروازه های تمدن کاذب شهرنشینی گویا تمام عادات حسنه ما فراموش شده است. این تفکر که باید دستفروشان را از جامعه شهر پاک کرد محصول این تفکر اشتباه بود که در میان ما رخنه کرده است.
شهرداری تهران تنها برای یک سال چهل و هفت میلیارد تومان برای طرح انضباط شهری با نیروی انتظامی قرارداد بسته و این درحالی است که با همین مبلغ می توان بسیاری از همین دستفروشان را ساماندهی کرد تا به جای طرح های نامناسب از منظر اجتماع ، این دسته از مشاغل را در محل های مناسب به کار گمارد. اما چنین اقدامی نیازمند نگاه مثبت و مسئولانه شهرداری تهران با چنین پدیده ای است.
اجرای چنین طرح هایی به جز آثار سوء روانی در جامعه ، می تواند مشکلات اقتصادی جامعه هدف این طرح را که از اقشار آسیب پذیر جامعه هستند ، دوچندان کرده و روند زندگی آنها را دچار اختلال کند. در این صورت ما باید منتظر آثار مخرب آن بر خانواده های بسیاری باشیم که در راه تامین معاش خانواده خود شغلی شرافتمندانه را انتخاب کرده و با بدترین دشواری ها این مشاغل را ادامه می دهند. این گونه اقدامات منجر به افزایش شکاف طبقاتی در جامعه می گردد و ممکن است با بستن راه شغل شرافتمندانه بر روی این اقشار زحمتکش ، راه را برای آسیب های گسترده اجتماعی باز کرد.
