گزارش اختصاصی وبسایت کوچه گرد، باورش کمی دشوار است که در فصل بهار و رویش درختان ، عده ای به محله ای آمده و نزدیک به دویست درخت را به بهانه افزودن گذر جدید راه آهن در خط تهران اهواز قلع و قمع نموده و هیچ کس نیز پاسخی شفاف برای اذهان عمومی نداشته باشد. اما به راستی ماجرای قلع و قمع درختان محله صادقیه در منطقه هجده چیست؟
در صورت وقوع چنین اتفاقی ، چندین مشکل جدی برای ساکنین حریم ریل راه آهن به وجود می آمد. فاصله ریل راه آهن با منازل مسکونی در صورت احداث خط جدید ، به هشت متر می رسید و مردمی که مشقات بسیاری را در کنار سه خط قدیمی داشتند با اضافه شدن خط جدید و نزدیک تر شدن ریل راه آهن به منازل مسکونی آنها و اضافه شدن تردد واگن ها ، مشکلاتشان دو چندان می شد. این مشکلات آلودگی صوتی بسیار زیاد در تردد قطارها ، تصادف قطار با ساکنین حریم ریل راه آهن ، لرزش بسیار زیاد منازل مسکونی حریم راه آهن در هنگام تردد قطار ، آلودگی هوا در حریم راه آهن و بسته بودن مسیر تردد ساکنین راه آهن به طرفین ریل راه آهن بود. به جز این موارد ، درختان بسیاری در مسیر راه آهن بود که می بایست قطع شده تا مسیر آن به راه آهن اختصاص یابد و به دلیل کمبود سرانه فضای سبز محلات مجاور حریم راه آهن این درختان تنها ثروت فضای سبز آن ها بود.
حدود سال های نود و هفت بود که مقرر شد، خط جدیدی جهت احداث متروی رباط کریم در کنار سه خط دیگر راه آهن تهران _اهواز ، به این خطوط اضافه شود. ساکنین و شورایاران حریم ریل راه آهن در مناطق هجده و هفده شهر تهران به شدت با این امر مخالفت کرده و نامه نگاری های خود را به مسئولین ذیربط آغاز کردند. شورای شهر تهران ، شهرداری تهران ، شهرداری های مناطق هفده و هجده تهران و شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران از جمله نهادها و سازمان هایی بودند که مردم و شورایاران به آنجا مراجعه کرده و مراتب اعتراض خود را به این نهادها و سازمان ها اعلام کردند. شرکت راه آهن جهت جابجایی اشجار مجاور ریل راه آهن ، مجوزات قانونی خود را اخذ کرده بود ، اما با مقاومت مردم و دخالت مجلس شورای اسلامی و شورای شهر تهران ، این امکان برای راه آهن پیش نیامد که بتواند این درختان را جابجا کرده و پروژه خود را به پیش ببرد.
پیشنهاد مردم و شورایاران این مناطق و محله صادقیه نیز آن بود که ریل راه آهن تهران اهواز نیز به مانند ریل راه آهن تهران تبریز به زیر زمین رفته و تمامی خطوط چهارگانه آن از روی زمین نقل مکان کند. در صورت وقوع چنین رویدادی بخش بزرگی از مشکلات این خط در داخل شهر ، مرتفع می شد و به خصوص ما کمتر شاهد از تصادفات عابرین با قطار بوده و از طرفی دیگر نیز مسیر تردد ساکنان حریم نیز باز می شد. لازم به ذکر است در طول این خط و به خصوص در منطقه هجده تهران تعداد زیرگذرها و یا پل های عابر پیاده جهت تردد عابرین بسیار اندک بوده و مردم جهت تردد روزانه با مشکلات فراوانی روبرو هستند و یکی از عوامل تصادف قطار با عابرین نیز به جز مورد معتادین متهاجر به دلیل رها شدن فضای ریل راه آهن ، نبود امکانات تردد عابرین در حریم راه آهن تهران_اهواز است. راه آهن اما این پیشنهاد را به دلیل هزینه اجرای آن و برخی مشکلات فنی قبول نکرد.
در اسفند نود و نه بود که مجدداً اخباری مبنی بر گرفتن مجوز جابجایی اشجار توسط راه آهن واینبار توسط دادستانی تهران به گوش می رسید. شرکت راه آهن که با مخالفت مردم روبرو بود ، اقدام به تنگ تر کردن حلقه محاصره نمود و سعی کرد با باز کردن پای دادستانی به بهانه اجرای یک طرح ملی ، ساکنین حریم راه آهن تهران_آهواز را از گردونه مخالفت حذف کرده و طرح خود را با جابجایی درختان محله صادقیه تهران عملیاتی کند.
در این خصوص باید گفت که اما بدترین فصل جابجایی را انتخاب کرد. مجوزات جابجایی اشجار همواره مربوط به فصل زمستان است. اگر شانس درختان جهت زنده ماندن در جابجایی اشجاردر فصل زمستان حدود سی درصد باشد، در فصول دیگر قطعاً این شانس به صفر خواهد رسید. به همین دلیل مجوزات معمول جابجایی اشجار مربوط به فصل زمستان بوده و با رسیدن فروردین ماه این مجوزات لغو می شود. شرکت راه آهن اما به دلیل هراس از مخالفت مجدد مردم شاید نتوانست اقدام خود را به زمستان برساند و با تعویق در اجرای طرح به فصل بهار خورد. در این هنگام نیز نتوانست جهت جابجایی درختان محله صادقیه تا زمستان دیگر به انتظار نشسته و طرح خود را در روزهای پایانی فروردین ماه که اوج فصل رویش و جوانه زنی در درختان است ، اجرا کرد.
متخصصین امر به خوبی می دانند که انتخاب فصل بهار جهت جابجایی اشجار ، معنایی جز قتل درخت ندارد. اگر مهربانی ساکنین حریم راه آهن و مردم محله صادقیه منطقه هجده نبود ، این درختان تا کنون زنده نمی ماندند. گر چه مجوز شرکت راه آهن مبنی بر جابجایی اشجار بود ، اما در این فصل ، این اقدام به معنای قتل درختان سترونی است که تا کنون توانسته بودند از یوغ و محاصره نا مهربانی های شهر تهران در مورد درختان جان سالم به در برند.
